Έρχεται η μέρα, που η πραγματικότητα σε ξεπερνά. Δε σε ρωτά.
Σα σαπουνόφουσκες σκαν οι πομφόλυγες, μέσα στα μάτια σου και σε τσούζουν.
Στήριγμα ψάχνεις, για να πιαστείς, μες στη θολούρα.
Σκιές περνούν, σε χαιρετούν και σε κουράζουν.
Χέρι απλώνεται και το αρπάζεις, δεν εξετάζεις.
Σφιχτή αγκαλιά, ζεστά φιλιά, δεν ανασαίνεις.
Αναερόβια χαμογελάς, κατασταλάζεις:
“Δεν είναι σαπουνόφουσκες αυτό, καλειδοσκόπιο!”
Γλυκιά ζωή, χρωματιστή, με μεταλλάσσεις.
Σα σαπουνόφουσκες σκαν οι πομφόλυγες, μέσα στα μάτια σου και σε τσούζουν.
Στήριγμα ψάχνεις, για να πιαστείς, μες στη θολούρα.
Σκιές περνούν, σε χαιρετούν και σε κουράζουν.
Χέρι απλώνεται και το αρπάζεις, δεν εξετάζεις.
Σφιχτή αγκαλιά, ζεστά φιλιά, δεν ανασαίνεις.
Αναερόβια χαμογελάς, κατασταλάζεις:
“Δεν είναι σαπουνόφουσκες αυτό, καλειδοσκόπιο!”
Γλυκιά ζωή, χρωματιστή, με μεταλλάσσεις.